Nigdy nie byłem dobrym człowiekiem.
Kradłem, piłem, imprezowałem – to był sens mojego życia. To wszystko skończyło się pewnej nocy, kiedy napad nie przebiegł zgodnie z planem, a rano obudziłem się z raną od noża i kajdankami na rękach. Dziesięć lat. Spędziłem dziesięć lat w więzieniu. Przetrwałem tylko dzięki planowaniu zemsty. Nie byłem już tym samym chłopakiem. Sensem mojego życia stał się odwet na tych, którzy niegdyś byli mi jak bracia...
Zawsze byłam dobrą dziewczyną.
Uczyłam się, byłam grzeczna, uprzejma i optymistycznie patrzyłam w przyszłość. Później trafiłam na złego mężczyznę. Mężczyznę, który miał mnie kochać i chronić, a jednak to ja musiałam chronić przed nim siebie oraz nasze dzieci. Dwanaście lat. To trwało dwanaście lat, zanim los się do mnie uśmiechnął. Ale zmieniłam się. Nie byłam już tą samą dziewczyną. Sensem mojego życia stały się dzieci i zapewnienie im wszystkiego, czego potrzebują. Wtedy znów trafiłam na złego mężczyznę...
Nienawiść, niechęć, pożądanie, miłość. Cięte riposty i odrobina humoru.
Dwie skrzywdzone dusze. Dwa złamane serca. Jedna miłość i jedna zemsta, która może zniszczyć wszystko...
To moje kolejne spotkanie z Darcy Trigovise i się nie zawiodłam.
Pomysł na historię obsadzoną w książce jest świetna, jednocześnie prawdziwa i bardzo życiowa. Odzwierciedla ważne tematy takie jak: przemoc domowa, samotna matka, strata rodziców, alkoholizm, problemy z prawem, kara więzienia, brak bliskich osób, rozbite rodziny. A końcówka i samo zakończenie fenomenalne.
Fabuła świetna, zabawna, wiele uczy, dobrze rozpisana i przemyślana. Bohaterowie główni i poboczni dobrze wykreowani. W ogóle się nie nudziłam, nie miałam takich myśli "kiedy to wreszcie skończę".
Ariana jako osiemnastolatka zostaje mamą. Przez kilka lat musi znosić przemoc ze strony swojego "narzeczonego". Kiedy ten idzie siedzieć, wraca do rodzinnego miasta i zaczyna pracę w sklepie. Cornelius wychodzi z więzienia i szuka pracy aż w końcu trafia do sklepu wkurzającego staruszka.
Ariana
Matka parki bliźniąt. Wiele wycierpiała i nie miała szczęścia za bardzo ponieważ jej narzeczony nie był dobry dla niej i jej dzieci. Pomimo to stara się ruszyć dalej i dbać o swoje dzieci co się jej udaje a rola samotnej matki jest naprawdę trudna i ciężka a niestety społeczeństwo w tych czasach niezbyt akceptuje takie kobiety a to jest po prostu nie fajne.
Cornelius
Pomimo, że został skazany, był w więzieniu to niestety po części nie była jego wina ale pomimo to nadal ma w sobie dobro ponieważ stanął w obronie głównej bohaterki w sklepie albo zwrócił uwagę Kyleowi kiedy w taki a nie inny sposób potraktował mamę lub go ochrzaniał i zwracał uwagę a potem rozmawiał w domu o problemach w szkole tak jak ojciec z synem bądź rodzic z dzieckiem no takie postępowanie, dawanie męskich rad dziecku a raczej wczesnemu nastolatkowi jest z jednej strony nie na miejscu i dosyć chyba rzadko spotykane bo to osoba z zewnątrz a z drugiej strony to jest normalne i są to sytuację z życia wzięte ponieważ zauważmy, że nie każde dziecko ma oboje rodziców.
Relacja pomiędzy Corneliusem a Arianą jest bardzo uczuciowa, pełna bólu miłości i bardzo odzwierciedla realne związki bo oni ją budują od zera tak jak zwykli ludzie: zaczęło się od poznania w sklepie i wzajemnej niechęci a później zaczęli ją małymi kroczkami budować aż do momentu kulminacyjnego. Oboje zostali złamani, dwa złamana serca i oboje poranieni przez życie. Sceny łóżkowe były bardzo namiętne, uczuciowe z bardzo dobrym smakiem oraz całkiem dobrze jak na romans rozpisane i nie były przesadzone.
Dave, ojciec Lily i Kala, narzeczony Ariany, to jak traktował swoją kobietę oraz dzieci było podłe i okrutne oraz był fatalnym ojcem no po prostu miałam ochotę go spalić.
Lily i Kale, naprawdę pokochałam te dwunastoletnie bliźnięta ponieważ wiele w życiu wycierpiały a mimo to nadal się cieszą, kłócą i mają kochająca rodzinę i wzór ojca bo "ojcem jest ten który wychował" a nasz główny bohater poniekąd wychował dzieciaki, znalazł z nimi wspólny język i był dla nich jak ojciec.
Martina, najlepsza przyjaciółka Ariany, Patrick a zwłaszcza Joseph byli po prostu świetni. Kiedy czytałam mądrości dziadka to myślałam, że słyszę własną babcię.
Jeśli wciągnęło was Inny bądź sto osiemdziesiąt stopni to nie wahajcie się. Ja osobiście polecam sto osiemdziesiąt stopni ale nie czytałam Innego. Jeśli ktoś z was czytał to dawajcie co sądzicie?
Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Waspos oraz autorce Darcy Trigovise.
Komentarze
Prześlij komentarz