Jakby jutra miało nie być- Monika Danielczak - Wilgocka Recenzja 

Autor: Monika Danielczak - Wilgocka 

Tytuł: Jakby jutra miało nie być

Wydawnictwo: Fenix

Ilość stron: 422 

Data wydania: 2021.10.30

Ocena: 8/10

                        Opis:

Mówi się, że czas jest najlepszym lekarzem - zasklepia rany zarówno na ciele, jak i duszy.

Ile trzeba czekać, aby odzyskać życie, które odebrał wypadek, a przywrócił cud?

A może Alicji wystarczy siła i determinacja, by zrozumieć, że najwyższa pora zacząć żyć tak, jakby jutra miało nie być?

Zaskakująca, pełna emocji i inspirująca opowieść o utraconym czasie, przewartościowanych marzeniach i niezłomnej woli.

Tamtego dnia Alicja zatrzymała się w czasie i "jutro" nie nadeszło przez wiele lat. Teraz musi zapomnieć o przeszłości i zmierzyć się z przyszłością, której nie wyobrażała sobie nawet w najgorszych koszmarach.

Czy Alicji uda się odbudować jej życie, odzyskać rodzinę i odnaleźć samą siebie? Czy wróci do rzeczywistości i nauczy się żyć tak, jakby jutra miało nie być?

             Pierwsza styczność z Moniką Daniel czak- Wilgocką była fenomenalna.

                             Alicja, po dekadzie budzi się ze śpiączki. Kobieta ma nadzieję, że jej mąż czekał na nią z dziećmi.... 

Jednak nadzieja okazała się złudna. 

Mąż ułożył sobie życie u boku kochanki. Kobieta postanowiła walczyć o swoje dotychczasowe życie, małżeństwo i rodzinę.

„Nigdy nie zgodzi się na bycie tą drugą”.

Czy uda się jej odzyskać rodzinę? 

Bardzo jej współczułam, bo nie chciałabym, być na jej miejscu budząc się i nie mieć przy sobie ukochanego mężczyzny.

                   Paweł, mąż Alicji, zdradził swoją żonę, która była w śpiączce. Z jednej strony „kochający mąż”, a z drugiej ułożył sobie życie z inną kobietą. 

„– Tak cholernie mocno za tobą tęskniłem!” Nie wiem, jak on mógł. Byłam oburzona postawą głównego bohatera, swoją drogą rozumiałam go po części.... 

Pomimo to, było to okrutne.

A czy za tym kryję się coś więcej?

               Główni bohaterowie, byli prawdziwi, niczym z życia wzięci. Nie wiem, czy miałam im kibicować, czy udusić głównego bohatera. Coś ich do siebie przyciągało, jak magnes, chociaż się od siebie oddalali.

„– Jesteś moją żoną.

– Chyba sobie kpisz! Po co nosisz jeszcze tę obrączkę, skoro nasz związek to już dawno fikcja!”

          Bardzo polecam przeczytać tę książkę. A sama końcówka, była, jak totalny bonus.

Dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Fenix.