Dorosłość. Wyznania - Linn Skåber Recenzja

Autor: Linn Skåber

Tytuł oryginału: Til de voksne

Tytuł: Dorosłość. Wyznania

Wydawnictwo: Literackie 

Data wydania: 17.05.2023

Ilość stron: 296

Ocena: 4/10

                            Opis:

Dorosłość… Kończymy szkoły, pozostawiamy w tyle chaos dorastania, pozbywamy się znienawidzonych pryszczy, zapominamy o szaleństwach młodości. Przed nami całe życie - pewne, stateczne, zorganizowane, ale nie pozbawione zabawy i przyjemności. Tak! Przecież należy do nas! Sami decydujemy, jak będzie wyglądało! Czy aby na pewno?

A może wcale nie jestem „dziewiątką”, a zaledwie „słabą siódemką”? Może gdzieś tam czeka „szóstka”, z którą „moglibyśmy zostać silną dziewiątką, razem”. Ale zapatrzeni w swoje wyobrażenie dorosłości, tracimy się z oczu. Chwilę potem los obsadza nas w „najromantyczniejszym filmie na świecie”, ale nie dostajemy w nim głównej roli, a jedynie „niewielką drugoplanową rólkę” i zostajemy „w żółtym szeregowym domu z dziecięcymi rowerkami leżącymi na podjeździe”, a on pielęgnuje to niezwykłe uczucie, które narodziło się „przy barierce nad stawem podczas podróży służbowej do Kopenhagi”…

Linn Skåber, norweska stand-uperka, aktorka i pisarka, która tak szczerze i dotkliwie sportretowała Młodość, powraca z równie przejmującym studium dorosłości, które po raz kolejny nabiera głębi i kształtów dzięki niezwykłym ilustracjom Lisy Aisato

                             „Chyba jej nie lubię. Nie, wiem to. Nie lubię jej. Przez nią robię się niespokojna. Przez nią słabnę. Zaraża mnie tym. Powoli staję się taka jak ona. Zauważam to. Z każdą minutą, z każdym pokonanym metrem staję się coraz bardziej do niej podobna. Niedługo staniemy się jednym, ona i ja. Przejmie mnie całą. Stanie się mną. Ma na imię Starość i wolałabym, żeby puściła moje ramię.”

Po Młodości, przyszła kolej na Dorosłość. Minął, czas, studiów, dorastania i szaleństw. Przyszedł moment na ustatkowanie się i możliwość decydowania o samym sobie... 

A jak to wygląda rzeczywiście?

                    „— Najbardziej samotna czuję się, kiedy biorę wieczorem kąpiel i wiem, że nikt na całym świecie nie boi się, że zasnę

w wannie i utonę.

— Z innymi ludźmi.

— W kolejce do kasy, kiedy wszyscy mają wózki sklepowe wyładowane po brzegi i puszczają mnie przodem, ponieważ ja

chcę kupić tylko pudełko snusu i pepsi max.

— W niedzielę. Wieczorem. Gdy wiem, że mam przed sobą cały tydzień.”

Dorosłe życie wiąże się z wielkim stresem i wyzwaniami. Dorośli również oprócz podejmowania decyzji, jak każdy inny popełniają błędy, które niekiedy odbijają się na jego rodzinie i bliskich. 

Rozwodów w Polsce i na świecie nie ubywa, iż niestety różnie bywa na tym świecie. Niektórzy są ze sobą całe życie,inni wiążą się wiele razy. Ta książka pokazuje, że czasami dorośli przeżywają kryzys wieku średniego, zamiast zachowywać się dojrzale, zachowują się, jak nastolatki. 

Człowiek pomimo, iż otacza się ludźmi, może czuć się samotny i przygnębiony, co może być skutkiem długotrwałego stresu, poważnych problemów i kryzysu w życiu prywatnym. 

              Dorosłość. Wyznania nie za bardzo przypadła mi do gustu, jak Młodość, z tego powodu, że nie spodobała mi aż tak bardzo i szczerze mówiąc, nie wywarła na mnie specjalnie wrażenia. W dużej mierze, były momenty, które mnie nudziły i nie

odnalazłam się w tej lekturze. Natomiast mam nadzieję, że moi obserwatorzy wyciągną z niej o wiele więcej niż ja. Mam nadzieję, że znajdzie swoją grupę odbiorców. 

Dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Literackiemu.